آموزش بخیه

بخیه یا سوچور یک روش پزشکی میباشد که برای کنار هم نگهداشتن بافتهای بدن بعد از آسیبی که به آن وارد میشود بکار میرود.این روش به کمک سوزن با مقداری نخ صورت میگیرد. در این مقاله از سری مقالات دوره آموزش کمک های اولیه به آموزش بخیه و انواع تکنیک های آن می پردازیم(آموزش بخیه).

این مقاله جهت آشنایی شما فرایند بخیه بوده و انجام آن توسط افراد غیر متخصص و غیر پزشک عواقب جبران ناپذیری دارد. پس اگر رشته نامرتبط با حوزه علوم پزشکی دارید هرگز دنبال یادگیری این موضوع نروید.

انواع نخ بخیه

نخ بخیه انواع مختلفی دارد:

قابل جذب:در این نوع نخ بعد مدتی جذب بافتهای بدن می‌شود و یا اینکه بدون اینکه صدمه ای وارد کند آنجا باقی میماند.این نخهای جاذب از مواد طبیعی ساخته شده است.انواعی دارد مانند کرومیک،ویکریل،دکسون،مکسون،پلی دی اکسانون. از این نوع نخ وقتی استفاده میکنیم که جسم خارجی باعث عفونت یا واکنش شده باشد.از این نخها بیشتر در بافت پوست و زیر پوست استفاده میشود.

نخ غیر قابل جذب:این نخها در محل باقی می‌مانند تا روند بهبود تمام شود. انواعی دارد مانند نایلون،سیلک،پلی پروپیلن. از این نخها در آناستوموز عروق و فتق و تاندون استفاده میشود.

ویژگی‌های یک نخ بخیه ایده‌آل

• انعطاف‌پذیر بودن
• قابلیت استریل کردن را دارا باشد.
• از آنجایی‌ که نخ جراحی می‌تواند توسط بدن به‌عنوان یک عامل خارجی شناخته‌شده و با آن مقابله شود و درنتیجه بهبودی زخم به تأخیر افتد، مناسب‌ترین نخ بخیه بایستی کمترین واکنش بافتی را در بدن ایجاد کند.
• نخ بخیه نباید آلرژی‌زا و سرطان‌زا باشد.
• دارای استحکام و قدرت کشش مناسب باشد.
• نخ بخیه باید به‌گونه‌ای طراحی شود که محیط مناسبی را برای رشد عوامل بیماری‌زا نظیر باکتری‌ها فراهم نکند.

با در نظر گرفتن ویژگی‌های بالا معمولاً برای آن‌که نخ‌های بخیه زیست‌ تخریب‌پذیری نسبی و انعطاف‌پذیری بالایی داشته باشند، معمولاً از جنس مواد پلیمری تهیه و تولید می‌شوند. همچنین به دلیل آن‌ که نخ‌های بخیه در بافت و محل زخم ممکن است تنش و یا کشش ایجاد کرده و حساسیت بافت و بدن را نسبت به خود برانگیزند، کمترین واکنش بافتی و نیز استحکام کششی بالای آن‌ها می‌تواند از موضوعات بااهمیت در هنگام خرید نخ جراحی باشد.

مراحل کار با بخیه

۱-قبل از بخیه زدن دست خود را بشویید.

۲-وسایلی که برای بخیه زدن نیاز داریم آماده کنید.مانند دستکش استریل.ست بخیه.سرنگ.لیدوکایین.بتادین.نخ بخیه.سرم شستشو.

۳-نخ بخیه را با توجه به اینکه زخم ما از چه نوعی است و محلش کجاست انتخاب میکنیم

۴-اطراف زخم را ضدعفونی میکتیم از داخل به خارج.

۵-برای کاهش درد بیمار لیدوکایین تزریق میکنیم

۶-قبل اینکه دستکش بپوشید ست را باز کنید و نخ را از جلد خارج کنید

۷-دستکش می‌پوشید

۸-انداحتن شان روی محل زخم

قبل از شروع بخیه زدن باید حتما داخل زخم را به خوبی بررسی کرد تا داخل آن ذرات جشم خارج و یا مو نباشد. چنانچه موهای اطراف زخم مزاحم بخیه زدن باشد و سر مو وارد زخم بشود باید حتما با تیغ تراشیده شود ولی در غیر این صورت نیاز به زدن موها نیست.

۹- باز کردن نخ بخیه و گذاشتن زیر سوزن گیر

۱۰- گرفتن لبه زخم با پنس و وارد کردن سوزن بصورت عمود بر زخم به داخل پوست. چنانچه عمق زخم کم باشد می توان با ادامه حرکت سوزن انرا از لبه دیگر پوست خارج کرد و گره زد ولی در صورت عمیق بودن یا باز بودن دهانه زخم این کار را در دو مرحله می توان انجام داد. در یک مرحله سوزن را پس از وارد کردن به پوست از داخل زخم بیرون می کشید سپس از داخل زخم دوباره به سمت دیگر پوست هدایت می کنید تا از پوست خارج شود.

روش گره زدن نخ بخیه

برای گره زدن نخ ابتدا پنس سوزن گیر را بین دو سر نخ قرار دهید.سر بلند نخ را به دور سر پنس چند مرتبه بچرخانید و سپس با نوک پنس سر کوتاه نخ را بگیرید و بکشید حالا حلقه های نخ که روی پنس ایجاد کرده بودید بصورت گره بر روی پوست قرار می گیرند.

برای محکم شدن گره و اطمینان از عدم شل شدن گره ، یکبار هم با چرخاندن برعکس نخ به دور پنس گره دیگری روی گره اول بزنید. گره فقط به اندازه ای باید محکم بسته شود که لبه های بریدگی در تماس با هم باشند و فشرده نشوند زیرا پس از چند ساعت با بروز ادم برجسته شده و باعث تشدید اسکار میشود.چنانچه لبه های زخم روی همدیگر بیافتد باعث جوش خوردن ناقص و باز شدن زخم بعد از کشیدن بخیه می شود.

ترتیب زدن بخیه ها روی زخم

بهتر است ابتدا از وسط زخم شروع کنید و با زدن یک بخیه وسط زخم را به همدیگر متصل کنید سپس با زدن بخیه در دو طرف این بخیه و بعدا اضافه کردن بخیه بین بخه های قبلی کار را تکمیل کنید.

انواع مختلف تکنیک های استفاده از بخیه جراحی

تکنیک های متفاوتی برای بخیه زدن توسط پزشکان وجود دارد که شامل بخیه مداوم، بخیه های قطع شده، بخیه های عمیق، بخیه های دفن شده، بخیه های رشته ای و بخیه های زیر جلدی هستند. در ادامه اطلاعات بیشتری درباره انواع بخیه ها و تکنیک استفاده از آن ها کسب می کنیم.

بخیه مداوم

بخیه مداوم خود شامل چند بخیه است که پزشک از رشته ای از مواد بخیه استفاده می کند. این تکنیک با سرعت بالایی اعمال می شود و بسیار مستحکم است و باعث توضیح کشش به طور مساوی در سراسر رشته بخیه می شود.

بخیه های قطع شده

در بخیه های قطع شده از رشته های زیادی از مواد بخیه به منظور ترمیم استفاده می شود. زمانی که بخیه با موفقیت انجام شد، پزشک مواد را قطع می کند و زخم را می بندد. پزشک می تواند با استفاده از این بخیه ها زخم را به قدری محکم ببندد که با از بین رفتن یک بخیه، سایر بخیه ها زخم را بسته نگه دارند.

بخیه های عمیق

در این روش بخیه ها در لایه هایی پایینی بافت بسته می شوند. بخیه های عمیق می توانند به صورت پیوسته یا قطع شده باشند.

بخیه های دفن شده

همانطور که از اسم پیداست بخیه های دفن شده در زیر ناحیه مورد نظر بسته می شوند. این نوع بخیه ها معمولا در بدن می مانند و جدا نمی شوند.

بخیه های رشته ای

این روش با قرار گرفتن نخ بخیه در اطراف ناحیه مورد نظر به عنوان یک نوع بخیه پیوسته انجام می شود. در این تکنیک بخیه مانند بند کفش به منظور کاهش سطح زخم بسته می شود.

بخیه زیر جلدی

در این روش بخیه در لایه ای از بافت که زیر لایه پوست است قرار دارد و به بخیه زیر جلدی معروف است. در این تکنیک بخیه ها به صورت کوتاه در یک خط موازی با زخم قرار می گیرند.

مراقبت از بخیه

• بخیه‌هایی که برای ترمیم زخم و یا بستن موضع جراحی در پوست مورد استفاده قرار می‌گیرند باید به طور مناسب مورد مراقبت قرار گیرند. برای مراقبت از بخیه‌ها به این نکات توجه داشته باشید:
• بخیه‌ها را تمیز و خشک نگه دارید. باید بتوانید ناحیه را سه روز پس از بخیه زدن بشویید.
• اگر پزشک معالج توصیه کرد، پس از ۲۴ ساعت، زخم را به آرامی با محلول سالین شستشو داده و سپس آن را به روش استریل پانسمان کنید.
• اگر مایع زرد روشن، خونابه و ترشح عفونی از زخم بیرون می‌زند، به پزشک اطلاع داده و رنگ، مقدار تقریبی و زمان آن را گزارش کنید.
• در صورت توصیه پزشک، از ژل‌های مخصوص پانسمان و یا پماد آنتی بیوتیک روی زخم استفاده کنید تا خطر عفونت کاهش پیدا کند.
• برای کاهش درد و تورم، حداکثر تا دو روز پس از بخیه زدن، سعی کنید تا آن جا که ممکن است زخم را بالاتر از سطح قلب نگه دارید.
• زمان کشیدن بخیه به محل بستگی دارد. برای زخم‌های صورت مدت ۳ تا ۵ روز و برای بخیه در دست و پاها تا ۲ هفته زمان نیاز است.

معایب بخیه

• برای بخیه زدن نیاز به بی حسی وجود دارد و همین باعث می‌شود که انجام آن در کودکان کم سن با دشواری همراه باشد.
• علاوه بر بی حسی، برای زدن بخیه لازم است که وسایل مخصوصی همچون سوزن گیر، پنس و قیچی به صورت استریل در اختیار باشد.
• تمامی موارد یاد شده باعث می‌شود تا انجام بخیه به کاری زمان گیر و دشوار تر از روش‌های دیگر ترمیم زخم بدل شود.
• اثرات زیبایی بخیه در زخم‌های سطحی نسبت به چسب بافتی یا نوار چسب ناگوارتر است.
• به دلیل آن که نخ به عنوان جسم خارجی در محل زخم است، خطر عفونت در بخیه بیشتر می‌شود.
• نیازمند مراجعه شخص برای در آوردن آن پس از اتمام زمان لازم برای ترمیم است.